Czym jest borderline? Zaburzenie osobowości niestabilnej emocjonalnie (borderline) to choroba psychiczna, która ma duży wpływ na zdolność regulowania własnych emocji. Zaburzenie osobowości niestabilnej emocjonalnie, zaburzenie osobowości typu borderline, jest jednym z najczęstszych zaburzeń osobowości. Częstość występowania choroby w ciągu życia wynosi 5,9 procent, co oznacza, że około 6% z nas może zachorować w ciągu naszego życia. Stan zwykle zaczyna się w młodym wieku dorosłym. Osoby z tym schorzeniem różnią się od innych w sposobie myślenia, postrzegania, odczuwania lub odnoszenia się do innych.
Choroba ma duży wpływ na zdolność regulowania własnych emocji. Prowadzi to do zwiększonej impulsywności i ma negatywny wpływ na relacje z innymi ludźmi. Niewłaściwy gniew, impulsywność i częste wahania nastroju odpychają innych, nawet jeśli dana osoba chce mieć pełne miłości i trwałe związki. Choroba jest odczuwana jako duże obciążenie dla chorego, rodziny i służby zdrowia.
W przeszłości niestabilne emocjonalnie zaburzenie osobowości uważano za niemożliwe do wyleczenia, ale lepsze zrozumienie i leczenie choroby doprowadziło do wcześniejszej diagnozy i skutecznego leczenia w celu radzenia sobie z objawami. Z biegiem lat wiele osób staje się coraz lepszych.
Typowym stanem jest tendencja do postrzegania rzeczy jako czarno-białych. Zainteresowania i wartości mogą się szybko zmieniać, a osoby z chorobą mogą działać impulsywnie lub lekkomyślnie. Choroba zwykle zaczyna się w okresie dojrzewania lub w młodym wieku dorosłym.
Borderline – niestabilne emocjonalnie zaburzenie osobowości
Objawy
Objawy zaburzenia osobowości niestabilnej emocjonalnie są zróżnicowane i obejmują:
- Intensywne wahania nastroju
- Uczucia do innych mogą się szybko zmieniać i zmieniać od skrajnej bliskości do skrajnej niechęci
- Często czuje się zawiedziony, samotny lub niezrozumiany, chronicznie pusty lub znudzony
- Uczucie wstrętu i nienawiści do siebie
- Wizerunek siebie zmienia się w zależności od tego, z kim jesteś
- Aż 75 procent zraniło się raz lub więcej razy
- Częste są nawracające myśli o samobójstwie lub groźby samobójstwa. Około dziesięć procent popełnia samobójstwo
- Często doświadczają intensywnych negatywnych emocji, takich jak złość, smutek, wstyd, panika, strach i samotność
- Często czujesz się tak przygnębiony, że masz myśli samobójcze, a kilka godzin później czujesz się dość pozytywnie
- Może doświadczać halucynacji i myśli, od których nie można odmówić – na przykład, że twoja rodzina cię skrzywdzi. Takie epizody mogą być psychotyczne.
- Okresy paranoi stresowej i utraty kontaktu z rzeczywistością trwające od kilku minut do kilku godzin – stan psychotyczny
- Często mają czarno-biały obraz relacji. Albo związek jest doskonały i osoba jest cudowna, albo związek jest kiepski, a osoba jest okropna.
- Podejmuje szeroko zakrojone środki, aby uniknąć porzucenia – na przykład rzucenie się w nowy związek lub nagłe i nieoczekiwane zakończenie związku.
- Zaburzony i niestabilny obraz siebie
- Problemy radzenia sobie z gniewem. Może reagować nieodpowiednim, intensywnym gniewem, na przykład częstym traceniem panowania nad sobą, sarkastycznym lub zgorzkniałością lub uciekaniem się do przemocy fizycznej
- Poczucie nierzeczywistości, odcięcia od siebie
Ważnymi objawami są również impulsywne i niebezpieczne zachowania. Widać to w niepraktykowaniu bezpiecznego seksu, wydawaniu dużych pieniędzy, nadużywaniu narkotyków, nieostrożnej jeździe i przejadaniu się. Nie każdy z emocjonalnie niestabilnym zaburzeniem osobowości doświadcza wszystkich tych objawów. Nasilenie, częstotliwość i czas trwania objawów zależą od osoby i choroby.
Inne współistniejące choroby
Badania wykazały, że 85 procent osób z niestabilnym emocjonalnie zaburzeniem osobowości ma objawy co najmniej jednej innej choroby psychicznej. Choroby, które często występują w tym samym czasie to depresja, stres pourazowy, choroba afektywna dwubiegunowa, lęk, nadużywanie substancji, zaburzenia odżywiania i inne zaburzenia osobowości. Inne współistniejące diagnozy mogą utrudnić diagnozowanie i leczenie choroby. Osoby żyjące z tą chorobą są bardzo wrażliwe na to, co dzieje się wokół nich i mogą gwałtownie reagować na drobne zmiany w ich otoczeniu. Żyją z ciągłym, emocjonalnym bólem.
Wielu doświadczyło traumy
Przyczyna stanu jest niejasna, ale wydaje się, że jest to połączenie genów i środowiska. Niektóre badania bliźniąt i rodzin sugerują, że zaburzenia osobowości mogą być dziedziczne lub silnie związane z innymi zaburzeniami psychicznymi wśród członków rodziny.
Wiele osób z niestabilnym emocjonalnie zaburzeniem osobowości doświadczyło jakiejś formy traumy w dzieciństwie. Może to być przemoc emocjonalna, fizyczna lub seksualna, narażenie na długotrwały strach, zaniedbanie lub dorastanie z członkiem rodziny, który ma poważną chorobę psychiczną lub problem z nadużywaniem substancji. Ale ludzie, którzy dorastali bez traumy, w rodzinach ze wsparciem i opieką, również mogą cierpieć na to zaburzenie osobowości. I odwrotnie, można mieć traumatyczne wychowanie bez rozwoju niestabilnego emocjonalnie zaburzenia osobowości.
Komplikacje
Niestabilne emocjonalnie zaburzenie osobowości może mieć wiele niefortunnych konsekwencji. Może niekorzystnie wpływać na relacje intymne, pracę, szkołę, zajęcia towarzyskie i obraz siebie, powodując:
- Nie skończenie edukacji
- Powtarzające się zmiany pracy i zwolnienia
- Relacje związane z konfliktem, stres małżeński lub rozwód
- Przestępstwa i pozbawienie wolności
- Samookaleczenia i częste hospitalizacje
- Nieplanowane ciąże, infekcje przenoszone drogą płciową, wypadki samochodowe i bójki spowodowane impulsywnym i ryzykownym zachowaniem
- Próby samobójcze
Leczenie
Leczenie medyczne lub psychologiczne jest pomocne dla wielu. Nie ma leków specjalnie ukierunkowanych na ten stan, ale objawy, takie jak depresja i paranoja, można złagodzić za pomocą leków. Obecnie stosowanymi lekami mogą być antydepresanty, leki przeciwpsychotyczne i leki stabilizujące nastrój.
Psychoterapia to leczenie pierwszego rzutu zaburzenia osobowości niestabilnej emocjonalnie. Terapia psychologiczna może być prowadzona indywidualnie iw terapii grupowej. Wiele osób odnosi korzyści z leczenia, w ramach którego uczysz się radzić sobie z objawami, robić rzeczy inaczej i poprawiać się.
Skuteczne leczenie może trwać ponad rok. W przypadku nawracających objawów może być konieczne dalsze leczenie. Może to być również stresujące dla rodziny, gdy ukochana osoba ma niestabilne emocjonalnie zaburzenie osobowości. Rodzina może – nieumyślnie – zachowywać się w sposób zaostrzający objawy. Właściwa pomoc i porada służby zdrowia może pomóc rodzinie lepiej zrozumieć chorobę i łatwiej zapewnić pomoc i wsparcie.
“Życie z borderline można porównać do wiecznego balansowania nad przepaścią”.
