Ciebie też odwiedziło Zwątpienie? Bezlitosny matematyk o pamięci niemal absolutnej, który wszystko notuje szarym długopisem. Porozmawiajmy z nim.
Ja: Co masz w tej teczce?
Zwątpienie: Przykłady.
Ja: To znaczy?
Zwątpienie: O mnóstwo ich.
Otwiera torbę-a tam zapisane strony szarym długopisem.
Zwątpienie: I wszystko dotyczy Ciebie (uśmiecha się złośliwie) Weźmy jakikolwiek przykład: Nie zdobyłaś pierwszego miejsca w konkursie na znajomość bajek Brzechwy.
Ja: Ale zdobyłam drugie-też sukces. Poza tym to było dawno temu.
Zwątpienie przytaknął i szukał w torbie, uśmiechnął sie wymachując kartką.
Zwątpienie: Może być np. z wczoraj-żaden problem, a mnie ścisnęło w żołądku. Odprysł ci lakier na paznokciach i wygląda to paskudnie nawet nie umiesz o to zadbać, jaka duża trawa w ogródkach nie umiesz sobie z nimi poradzić, nie dokończyłaś sprzątać….
Tak bardzo chciałam, żeby przestał, żeby sobie poszedł. Poczułam się taka nieporadna, gorsza, przecież się staram…
Ktoś dołączył się do naszej dyskusji. Jasna postać, z takim serdecznym uśmiechem i jasną długą suknią. Ona też ma ze sobą torbę, ale z namalowanymi kwiatami.
Ja: Kim jesteś?
Ona: Wiara.
I widzę jak spogląda na Zwątpienie.
Ona: Zwątpienie pokazuje ci szare niebo, niedokończone sprawy, niedoskonałe momenty. Ja przypominam, że są również pozostałe kolory. Są osiągnięcia, sukcesy. Mam coś dla Ciebie.
Podała mi kartkę i długopis z nadrukiem: „dziękuje” przypomina o słońcu.
Ona: Aby zwątpienie sobie poszło zacznij pisać. Ale… zaczynaj od słowa dziękuje i szukaj. Za co możesz być wdzięczna. Wiem, że to trudne na początku, bo Zwątpienie zgasiło pozytywy, ale podpowiem ci: zacznij od swojego ubrania.
Zaczęłam pisać:
-dziękuje za skarpetki z brzozami
-dziękuje za paznokcie chmurki
-dziękuje za piękne włosy o które zadbał fryzjer
-dziękuje za róże które zakwitły.
Lista się tworzyła a ja wynajdywałam mnóstwo przykładów, zaczęłam się uśmiechać-Jakie mam fajne życie, fajne ubrania, kwiaty.
Poczułam lekki wiaterek i zrobiłam przerwę w pisaniu, rozejrzałam się i faktycznie… Zwątpienie zniknęło.
A Wiara? Spaceruje dalej z kartką i długopisem i uczy o wdzięczności;)
Jak rozpoznać że odwiedziło cię Zwątpienie?
Gdy zaczynasz skupiać się na tym czego nie masz.
Zwątpienie często towarzyszy mi w pisaniu.
Lubi powtarzać, że to za trudne, że kogo to obchodzi, że inni to robią lepiej, szybciej, że nie ukończę tej historii, żeby odpuścić, nie kontynuować, patrzeć na innych i być jak oni kropka w kropkę a może przecinek w przecinek? 😉
Czy Szekspirowi też towarzyszył? Chodził za nim i mówił, że lepiej gdyby odpuścił, przestał pisać, tworzyć, że ludzie o nim nie będą pamiętać.
Zwątpienie posługuje się rozumem, twardymi faktami, analizami, przykładami, on nie rozumie serca, duszy, marzeń.
Myślę, że to nieprawda, że Szekspir po spaleniu się teatru postanowił przestać tworzyć;) Nie da się przestać robić tego, co się kocha, do czego ciągnie nas dusza. ❣
Autorka: Marta Mazur
Podoba Ci się? 
Sprawdź też: Dlaczego zmiany w naszym życiu są dobre?
