Dobrostan to, jak wiemy lub nie, pojęcie bardzo indywidualne, które dla każdego z nas może i myślę, że oznacza, coś innego. „Jednogłośna” to drugi utwór z płyty Natalii Kukulskiej Dobrostan, który spróbujemy sobie po naszemu, czyli po mojemu, zinterpretować…
Dobrostan, czyli przemyślenia po wysłuchaniu najnowszego albumu Natalii Kukulskiej Część 2
Samoświadomość, odwaga i indywidualizm
Też swoją znam topografię, mapę pełną ról. Uczę lubić się. Choć wiele to zajęło mi, przyjaźnię się ze sobą dziś – możemy usłyszeć w Jednogłośnej.
Czy zastanawialiście się kiedykolwiek nad mapą Waszych ról? Pół biedy, gdybyśmy w naszym życiu, mieli tylko jedną rolę do odegrania, ale zazwyczaj tak nie jest… Codziennie odgrywamy wiele ról – rolę życiowego towarzysza, rodzica, sąsiada, pracownika, przełożonego, siostry, brata, córki, syna itd.
Każda z tych ról, ma określony ściśle scenariusz. Jeżeli się z niego wyłamujemy, zazwyczaj dostajemy po głowie. Żyjemy w świecie schematu, w którym to świecie, tracimy samoświadomość, brakuje nam odwagi a indywidualizm postrzega się jak coś szkodliwego.
Hymn jedności z samym sobą
To, czego z pewnością nam brakuje to poczucie jedności – harmonii z samym sobą. W naszym życiu często jest tak, że myślimy jedno a robimy coś zupełnie innego. Nasze myśli, emocje oraz działania funkcjonują mniej więcej na zasadzie każde sobie.
Możemy się z tym zgadzać lub nie, ale każdy z nas, mniej lub bardziej świadomie, chce dążyć do tytułowej jednogłośności. Psychologia podkreśla istotę wewnętrznej spójności, która polega na byciu sobą a bycie sobą, o czym warto pamiętać, to całkowita bezsprzeczność między tym, co czujemy i jak działamy.
Konflikt w zewnętrznym świecie
Choć wiele to zajęło mi, przyjaźnię się ze sobą (…)
Zewnętrzny świat jest pełen konfliktów. Konflikty te, rzecz jasna, nie biorą się z powietrza. Usiłuje się nam bowiem narzucić co tylko się da – od rozmaitych reguł przez różnego rodzaju opinie aż po ściśle określone wzorce, których my nie zawsze potrzebujemy…
Tłum zagłusza nasze własne “ja”. Zagłusza je też hałas dnia codziennego oraz presja społeczna, która nie pozwala nam na to, byśmy się przyjaźnili sami ze sobą. Nasze wnętrze zawsze powie nam, byśmy szli własną drogą i nie oglądali się zbytnio na nikogo innego.
Tak sobie czasem myślę, że zatraciliśmy w sobie taką naturalną ciekawość drugiego człowieka. Zatraciliśmy przede wszystkim ciekawość samych siebie. Coraz mniej chcemy poznawać siebie nawzajem i coraz mniej chcemy wiedzieć o nas samych…
Utwór Jednogłośna Natalii Kukulskiej opowiada więc o walce z tymi wszystkimi zewnętrznymi zagłuszaczami, które zagłuszają głos naszej duszy, robiąc to na wiele sposobów a to przecież nasza dusza jest – czy może raczej powinna być – naszym najlepszym życiowym przewodnikiem.
Pociąganie za sznurki
Wciąż jest we mnie miejsce dla dwojga, a sznurki pociąga mój anioł i diabeł stróż (…)
Piosenkę Jednogłośna myślę, iż spokojnie możemy nazwać manifestem. Bardzo konkretnym, bo mówimy tutaj o manifeście autentyczności. Uważam, że każdy z nas a przynajmniej szacowna większość, ma w sobie miejsce dla kogoś jeszcze niż tylko dla samego siebie.
Dziś potrzebujemy sporo odwagi, by się do tego przyznać, że przecież nikt z nas nie jest bezludną wyspą. Sam doświadczam ostatniego dość skrajnego poczucia samotności. Mój prawie 50-letni Brat szykuje się do ślubu (czy do niego dojdzie to nie wiem, zakładam, że tak) a ja w tym samym czasie czuję się jak piąte koło w wozie Wszechświata albo kamień młyński zawieszony na jego szyi, ponieważ jak dotąd a żyję na tym świecie przeszło 30 lat, nie pojawił się nikt, poza wspomnianym Bratem, którego mógłbym nazwać przyjacielem.
Do czego zmierzam… Fundamentem każdej relacji jest pociąganie za sznurki a więc wspomniana ciekawość drugiego człowieka. Moi dotychczasowi “przyjaciele”, których przecież sam sobie wybrałem, byli tym stróżem-diabłem, o którym śpiewa Natalia Kukulska. Pilnowali mnie, czuwali nade mną, po to bym zaspokajał ich potrzeby i nie oczekiwał niczego w zamian, bo przecież i tak nic nie otrzymam. Kiedy już mnie ogołocili ze wszystkiego, z czego tylko mogli, ich “przyjaźń” szybko dobiegła końca.
Mój Brat z kolei, choć nasza relacja przez ostatnie lata była napięta niczym plandeka na żuku, zawsze był tym aniołem stróżem, który chciał jednego (i nadal chce, bo nadal nim jest) bym miał się dobrze. Tak po prostu. Pociągał więc a przynajmniej próbował pociągać za te dobre sznurki.
W swoim życiu podjąłem wiele decyzji wbrew sobie. Do teraz nie mogę wyzbyć się myśli, przekonania, że takiego, jakim jestem naprawdę, nikt mnie nie zaakceptuje, bo przecież zewnętrzne oczekiwania są zupełnie inne. Zachowanie normy ponad wszystko nigdy nie jest i nie było dobrym pomysłem na życie…
Analiza doświadczeń, potrzeb i wartości
Jednogłośna zachęca do poddania naszego życia analizie opartej na zebranych doświadczeniach, własnych potrzebach oraz wyznawanych wartościach. Kluczowym elementem dla naszego zdrowia psychicznego jest umiejętność akceptacji samego siebie. Potrzebujemy jej doświadczyć. To nasza największa wartość. Czasami może nam się wydawać, że jak już zaakceptowaliśmy siebie oraz wszystko dookoła nas, to możemy poddać się bierności, bo przecież to, co najważniejsze zrobiliśmy. Zupełnie nie o to chodzi.
Piosenka Jednogłośna zachęca nas do dalszej aktywności, ale na inną nutę a więc do tego, byśmy działali w zgodzie i jedności z naszym wewnętrznym głosem. Byśmy go nie zagłuszali. Nasze uczucia, przekonania a także pragnienia są naszymi osobistymi drogowskazami, które potrzebują indywidualnego podejścia.
Kontekst społeczny
W szerszym kontekście, utwór Natalii Kukulskiej może stanowić artystyczny komentarz odnoszący się do współczesnego świata. Szum informacyjny, presja mediów społecznościowych, wymagania otoczenia – to wszystko sprawia, że jesteśmy zagubieni w naszej codzienności.
Ktoś, kto chce nazywać się jednogłośnym/jednogłośną posiada zdolność do tego, by odciąć się od chaosu, od zamętu tego świata i wsłuchać się w swoje wnętrze. Żyjąc we współczesnym społeczeństwie, nie jest to takie proste, choć może wydawać się oczywiste. Nie zmienia to faktu, że może… warto spróbować?
Słowo na zakończenie
Przekaz, jaki niesie za sobą utwór „Jednogłośna” może nas zainspirować do podjęcia lub kontynuowania pracy nad naszą samoświadomością, odwagą i nad naszym indywidualizmem.
Artystka podkreśla w nim, że jedność z samym sobą nie przychodzi od razu, ponieważ jest to proces i to proces wymagający od nas konkretów takich jak: refleksja, odwaga czy determinacja.
O ile ja, do czego oficjalnie się przyznaję, jestem z natury refleksyjny (czasami aż za bardzo) o tyle z odwagą i determinacją wciąż nie jest mi do końca po drodze.
Cóż, wypracowanie sobie harmonii, wewnętrznego spokoju sprawia, że człowiek staje się wolny i autentycznie a nie tylko pozornie, spełniony.
Tej wolności oraz tego spełnienia, na koniec tych rozważań, życzę sobie i Wam…
Autor: Michał Szewczyk – od 2016 roku związany z serwisem Giełda Tekstów. Copywriter piszący artykuły z zakresu psychologii, prawa, finansów oraz każdego innego tematu, który go zainspiruje. Lubi słuchać podcastów zarówno psychologicznych jak i kryminalnych, przedstawiających autentyczne zbrodnie lub niewyjaśnione zaginięcia. Pisanie stanowi nieodłączny element jego codzienności
Podoba Ci się? 
Sprawdź też: Dobrostan, czyli przemyślenia po wysłuchaniu najnowszego albumu Natalii Kukulskiej Część 1
