Ogromnie zazdroszczę artystom. Oni są szczęśliwi! Mogą tworzyć. Są równi bogom. – Irena Zarzycka, Samotnicy
Obrazy towarzyszą nam od zawsze. I te na ścianach zawieszone i w pamięci przechowywane i piktogramy, które sobie wysyłamy na dobranoc. Są krajobrazowe, podtrzymywane magnesem na lodówce, bo Artek lat 5 namalował kotopodobne stworzenie dla mamy. Są nieudolne kopie wielkich, zakupione na bazarze. Są nie wiadomo co przedstawiające ale ładne były, takie niedrogie w tej Ikei. Są w ramach mosiężnych, po pradziadku jeszcze. Są portrety z wąsem zakręconym i obliczem poważnym zapatrzone.
Rzeźby towarzyszą nam od zawsze. Kasztany upaćkane plasteliną, które połączone wykałaczkami, chwieją się na biurku, przypominając żyrafę. Jezus frasobliwy wspiera się na kiju, a pod stopami leży mu lipowa owca. Żona w skrytości śni o garnkach lepieniu z Patrickiem Swayze, stół na jawie podkładając książką, aby się nie chybotał w rodzinie. Są też ołowiane żołnierzyki, którymi nie wolno się już bawić i są głowy sołtysa też w ogrodzie na kolumnie postawione.
A więc jednak ludzkość do sztuki ciągnie. I zdarzyć się może, że w gęstwinie wyrobników dnia codziennego, mistrza odnajdziesz.
Siedząc nad morzem rok temu, przy zachodzie słońca myśl jedna nie dawała mi spokoju, czym jeszcze mogę się zająć, żeby radość dawało i blisko miejsca zamieszkania było. I tak znalazłam się w przybytku jasnym na placu Matejki w Krakowie. Akademia Sztuk Pięknych, chyba żadnemu z moich czytelników przedstawiać grona nie muszę. A jeśli potrzeba taka jest, to czym prędzej wiedzę proszę nadrobić we własnym zakresie. Tak nieco zacznę od końca, ale chronologia jakaś zachowana być musi. I sami nowy cykl, ze sztuką bieżącą, chcieliście. Otóż 9 czerwca adepci sztuk pięknych wszelkiej maści, od malarstwa, rzeźby i konfiguracji, o których mam jeszcze mniejsze pojęcie, rok nauki zakończyli.
Oprócz patetycznych przemów, jak to zwykle z powodu takich okoliczności bywa i przerywnika w postaci strajku studentów, którzy w obronie Palestyny wystąpili. Cóż młodość ma swoje prawo do buntu, choć i stary koń czasem zbiesić się musi i rozumieć tego nie trzeba. Każda z pracowni zamieniła się w sale kipiące od prac studentów. Podobno było ich ponad sześćset, ale kto by to zliczył. Umysł i oko trzeba było nasycić sztuką. Akurat miałam to szczęście, że wybrałam się z byłą architekt, która z resztą kończyła ASP, oraz parą przyjaciół, którzy również w tematykę są zagłębieni. Miło było posłuchać kogoś kto ma inną perspektywę od mojej i faktycznie się na tym zna. Ale żeby nie było tak miło, nie wiem kto młodzież teraz wychowuje, kto to widział, żeby ani jednego kieliszka z winem nie było. To cżłowiek rok życia poświęca i sztukę chce kontemplować, jakby to powiedział nieżyjący już poeta krakowski, o mordzie suchej to czyniwszy.
Apropo młodzieży.
Przyznać muszę, że pokolenie do ciekawszych należy i porozmawiać z nimi można chyba bardziej niż z moim. My tak zawsze speszeni staliśmy, byle nikt nie zaczepił, nie zauważył, nie zapytał i ogólnie spokój nam dał. A oni stoją zadowoleni i dumni z tego kim są i z prac swoich. Chętnie się angażują, butniej dyskutują. I może to i słuszniej. I może tego warto się od nich uczyć. Zatem oddajmy im głos. Pytania były dwa. Dlaczego tak bardzo chcą zostać artystami i czy warto studiować na ASP. Zobaczmy.
Sztuka jest dla mnie sensem życia, pasją i nieodłączną częścią mojej codzienności, towarzyszącą mi od najmłodszych lat. Studia na kierunku Rzeźby były marzeniem, które udało się spełnić i mimo natłoku pracy patrzę na efekt końcowy z uśmiechem na ustach i wewnętrzną satysfakcją. – Zuzanna Krawczyk
Jako dziecko mało miałem do czynienia ze sztuką, tak naprawdę w którymś momencie życie samo pchało mnie w tym kierunku. Póki co, czuję się nieco zagubiony ale w spokoju rozwijam swój warsztat i ciągle próbuję odnaleźć siebie w tym świecie. Po pierwszym roku na Akademii Sztuk Pięknych z pewnością mogę stwierdzić, że rozwijam skrzydła. – Dawid Kwak
ASP to miejsce gdzie ludzie wrażliwi na otaczający świat wykazują się niezłomnością i siłą charakteru. Warto odwiedzić to miejsce, żeby poznać niezwykłych ludzi i to jaką sztukę tworzą. Sztuka to coś co pozwala skroplić ulotne myśli, marzenia i uczucia. Sztuka, która ufizycznia wszystko co chowa się w zakamarkach duszy. I możemy zobaczyć ten efekt końcowy, gdzie od myśli powstaje na końcu gotowe dzieło. – Magdalena Prokop
Polecam wybrać się na wernisaże i wystawy organizowane przez chociażby oddział krakowskiego ASP, bo może zmienić się wasze spojrzenie na sztukę. Na obrazy i rzeźby, które groteskowo opisałam na początku. A jeśli szukacie inspiracji to łapcie linki do profili osób, które szczególnie zapadną mi w pamięci.
Po więcej sztuki sprawdź: 👇👇👇
kitkasz_art (Magdalena Prokop): https://www.instagram.com/kitkasz_art/
xsaniranax (Olka Jucha): https://www.instagram.com/xsaniranax/
panczerek (Martyna Barć) https://www.instagram.com/panczerek/
Autorka: Karolina Panthera Strzelczyk – jestem dziennikarzem, wydałam trzy tomiki poezji, od lat organizuję imprezę literacką Heraski w Krakowie. Od dziesięciu lat interesuję się w sposób zawodowy szeroko rozumianą psychologią, szczególnie skupiając się na zagadnieniach mowy ciała i relacjach. Jestem freelancerem, któremu wiecznie mało wrażeń, czasem możecie odnaleźć mnie na szklanym ekranie. Kocham życie i chcę swoimi przemyśleniami sprawić, żebyśmy wymieniali się doświadczeniami. Zajrzyj na IG: Mottled
Podoba Ci się? 
Sprawdź też: 100 celów🎯
