To nie tylko pytanie, ale stan, który w czasach, gdy bycie „sobą” staje się paradoksalnie trudniejsze niż kiedykolwiek, zdaje się nawiedzać coraz więcej z nas. W świecie, w którym każdy może być wszystkim, trudno znaleźć miejsce dla tej jednej osoby, tej którą naprawdę jesteśmy.
Nie wiem, czy jestem sobą…
Spójrzmy na media społecznościowe. To nic innego jak wielki teatr współczesności, gdzie każdy dzień to nowe przedstawienie, a każdy z użytkowników to aktor, który codziennie decyduje, jaką maskę dzisiaj założy. Upiększające filtry, starannie dobrane zdjęcia i przemyślane podpisy tworzą iluzję życia lepszego, ciekawszego, bardziej kolorowego. A jednak, im bardziej chcemy pokazać, kim jesteśmy, tym bardziej oddalamy się od tego, co jest prawdziwe. Gdy nikt nie patrzy, możemy zadać sobie pytanie: czy ten wizerunek, który wykreowałem, to naprawdę ja?
To samo dzieje się w relacjach. Często dostosowujemy się do oczekiwań innych, żeby zdobyć akceptację, uznanie a czasem po prostu święty spokój. Potrafimy zmieniać swoje opinie, ton głosu, a nawet mimikę, by lepiej wpasować się w rozmowy, w grupy, w różnorakie środowiska. W efekcie coraz trudniej nam przypomnieć sobie to, co naprawdę myślimy i czujemy. Jak bardzo nasze wybory są nasze, a jak bardzo są one odbiciem cudzych pragnień?
Współczesny świat nie sprzyja autorefleksji. Tempo życia i nieustanne wymagania sprawiają, że rzadko mamy czas, by zatrzymać się i wsłuchać w samych siebie. Technologia, zamiast zbliżać nas do naszej wewnętrznej prawdy, często dostarcza kolejnych rozproszeń. Zamiast pytać siebie: Kim jestem?, pytamy: Co powinienem udostępnić?, Co zrobić, żeby zostać zauważonym? albo Czy to się spodoba innym?. Zatracenie tożsamości to nie tylko problem indywidualny, ale i społeczny. W erze globalizacji, kiedy wszystko jest wszędzie, to wszelkie granice między kulturami, wartościami i stylami życia zaczynają się niebezpiecznie zacierać. To piękne, że mamy dostęp do tylu możliwości i inspiracji, ale jednocześnie to wszystko rodzi chaos.
Wybierając sobie z tego wszystkiego, łatwo zatracić siebie, a o wiele trudniej odnaleźć to, co unikalne.
Czy jest na to lekarstwo? Być może powrót do prostych pytań i prostych odpowiedzi. Co lubię? Czego chcę? Co sprawia, że czuję się szczęśliwy, a co mnie od siebie oddala? Ważne jest, by choć na chwilę wyłączyć hałas tego świata – zarówno tego wirtualnego, jak i realnego – i spróbować usłyszeć swoje własne myśli. By dać sobie prawo do bycia niedoskonałym, do zmieniania się, do niepasowania do wszystkich ról, jakie próbuje narzucić nam współczesność.
Bo czy naprawdę musimy być idealni, modni i lubiani? Czy wystarczy po prostu być sobą – nawet jeśli chwilami nie jesteśmy pewni, kim to sobą właściwie oznacza? Nie wiem, czy jestem sobą ale wiem, że warto to odkrywać każdego dnia na nowo…
Autor: Michał Szewczyk – od 2016 roku związany z serwisem Giełda Tekstów. Copywriter piszący artykuły z zakresu psychologii, prawa, finansów oraz każdego innego tematu, który go zainspiruje. Lubi słuchać podcastów zarówno psychologicznych jak i kryminalnych, przedstawiających autentyczne zbrodnie lub niewyjaśnione zaginięcia. Pisanie stanowi nieodłączny element jego codzienności
Podoba Ci się? 
Sprawdź też: Jak być autentycznym sobą? Manifest autentycznego życia
