Z Ewą Guzowską – psycholog, psychoterapeuta, coach – rozmawia Marta Dybińska

Pani Ewo, czym jest asertywność?
Ewa Guzowska
Ewa Guzowska

Asertywność to pewna umiejętność życia, która opiera się na wyrażaniu swoich myśli, uczuć i poglądów przy jednoczesnym stawianiu granic, a więc jest to też pewna umiejętność mówienia „nie”, wtedy kiedy na coś nie mamy wewnętrznej zgody. Mimo, że wiele mówi się o asertywności, czasami nie jest to wcale łatwe, ponieważ mówiąc „nie” możemy spotkać się z różną reakcją odbiorcy komunikatu.

Co oznacza być asertywną?

Bycie osobą asertywną to znaczy bycie i życie w zgodzie z samym sobą. Bycie osobą asertywną oznacza, że nie godzę się na rzeczy, na które nie mam ochoty, dbając o swoje samopoczucie i swój wewnętrzny. Według mnie chodzi o to, by mieć dobry kontakt ze sobą – nie tylko o to by umieć mówić „nie” – dosłownie na wszystko, choć czasami można spotkać się z czymś takim. Takie zachowanie może być przeszkodą w zbudowaniu dobrych relacji, przyjaźni, zdrowych zasad współżycia.

Asertywność zawsze równa się autentyczność?

Według mnie bycie autentycznym to podstawa, bo inaczej może być trudno rozróżnić, kiedy mówić „nie”,  a kiedy mówić „tak”? Kontakt z samym sobą jest na tyle istotny, że jeśli wtedy kiedy powiemy „nie” – ten komunikat będzie miał istotną celowość. Inaczej możemy spotkać się z czymś takim, że spotykając się z ciągłym „nie” możemy mieć coraz trudniejszy świat do zwyczajnego, normalnego życia… Natura uwielbia równowagę…

Czym charakteryzuje się niezdrowa asertywność?

Niezdrowa asertywność może być czymś, co może niszczyć relacje, przyjaźnie, bo automatycznie wyklucza jakąkolwiek wymianę między ludźmi. A przecież wymiana jest podstawą więzi międzyludzkich.

Z czego wynika brak asertywności?

Brak asertywności z pewnością może wynikać z poczucia własnej wartości, a także z naszego wychowania, jeśli w dzieciństwie nasze potrzeby nie były brane pod uwagę… Powodem też może być lęk przed utratą czegoś lub kogoś, ale wtedy warto rozpoznać temat znacznie głębiej. Zachęcam do tego, do przyglądania się z czego to może wynikać – to jest to też wartość sama w sobie…

Jak się jej nauczyć?

Z pewnością warto rozpoznać w jakich sytuacjach czujemy dyskomfort? Warto zadawać sobie pytanie co spowodowało, że czuję się źle z podjętą decyzją i co wpłynęło, że taką decyzję podjąłem?

Co sprawia, że jednak trudno nam podjąć działania asertywne?

Najczęściej trudnością by odważyć się do asertywnego życia jest lęk przed odrzuceniem, sprawieniem komuś przykrości, a może utraty czegoś lub kogoś. Warto się zastanowić czy jeśli boimy się coś lub kogoś stracić, czy to jest autentyczne – czy po prostu – ktoś nie ma szacunku do naszych granic…

Asertywność to szuka i jednocześnie szansa na szczęśliwe życie?

Z pewnością tak. Jest to szansa na szczęśliwe życie, gdzie moje granice jak również inne – będą szanowane. Życzę Wszystkim by przede wszystkim takie relacje rozwijali.

Ewa Guzowska: www.psychoterapia-coaching.pl

Marta Dybińska: www.niedoskonala-ja.pl