Nie jesteś maszyną ani komputerem, ale w pewnym sensie jesteś wyposażony w potężny komputer, maszynę do odnoszenia sukcesów. Mózg i układ nerwowy tworzą tzw. serwomechanizm, który działa podobnie jak komputer nastawiony na określony cel. Serwomechanizm – działa jak system sterujący. Automatycznie prowadzi cię we właściwym kierunku i przystosowuje się do środowiska oraz podsuwa ci potrzebne odpowiedzi, dostarcza nowe pomysły, inspiruje i rozwiązuje problemy.

Twórcą tej koncepcji jest Maxwell Maltz autor klasycznego już bestsellera z 1960r – Psycho-Cybernetyka. Psychocybernetyka stosuje zasady cybernetyki w odniesieniu do ludzkiego umysłu i mózgu. Gdy myślimy o ludzkim mózgu i układzie nerwowym jak o serwomechanizmie, który działa zgodnie z zasadami cybernetyki, zyskujemy nowe spojrzenie na przyczyny i źródła ludzkiego zachowania.

Według psychocybernetyki człowiek nie jest komputerem, a raczej “ma w sobie” komputer, z którego korzysta. Twój serwomechanizm może być Automatycznym Mechanizmem Sukcesu (AMS) lub Automatycznym Mechanizmem Porażki (AMP). To zależy jakie otrzyma od ciebie polecenia i jak zostanie zaprogramowany.

Kluczową rolę w sterowaniu tym potężnym mechanizmem odgrywa to jak postrzegasz samego siebie. Psychocyberneryka uczy jak efektywnie komunikować się z obrazem samego siebie, by zapanować nad swoim wewnętrznym serwomechaznimem, a dzięki temu zyskać pewność siebie, rozwinąć w sobie osobowość sukcesu, wieść bardziej udane i satysfakcjonujące życie.

“Jeśli nie udaje ci się realizować w życiu swoich pragnień, to pewnie dlatego, że nie komunikujesz skutecznie własnych celów obrazowi samego siebie albo cele te są odrzucane przez twój aktualny obraz siebie, a wewnętrzny serwomechanizm jest źle wykorzystywany i pozbawiony odpowiedniej inspiracji”. – Maxwell Maltz

Jak uniknąć uruchomienia Automatycznego Mechanizmu Porażki?

Automatyczny mechanizm porażki, przypadkowo pobudzony i uruchomiony daje znaki ostrzegawcze. Pojawiają się objawy i symptomy, które pokazują że coś jest nie tak i powinniśmy zareagować, aby uzdrowić sytuację. Działa to podobnie jak w przypadku pojawiających się objawów choroby, która dopada nasz organizm (gorączka, ból itp.). Albo jak w przypadku wskaźników na desce rozdzielczej samochodu. Zapalają się kontrolki, które sygnalizują, że coś jest nie tak. Zignorowanie tych sygnałów może prowadzić do poważnych konsekwencji.

Warto więc umieć rozpoznawać sygnały ostrzegawcze by podjąć w porę właściwe działania. Gdy nauczysz się, które cechy twojej osobowości prowadzą cię do porażki, to zaczną one pełnić rolę negatywnych informacji zwrotnych. Zamiast w stronę porażki, pokierują cię do twórczych osiągnięć i obudzą twój automatyczny mechanizm sukcesu.

Obraz porażki – sygnały alarmowe

Sygnały alarmowe świadczące o uruchomieniu mechanizmu porażki można wyrazić pierwszymi literami składającymi się na słowo porażka (ang. failure). Oto ostrzegawcze znaki mówiące o tym że automatyczny mechanizm porażki przejmuje nad nami kontrolę.

Frustration (frustracja)

Frustracja jest uczuciem, które ogarnia człowieka, gdy nie może zrealizować ważnego dla siebie celu albo zaspokoić jakiegoś silnego pragnienia. Wszyscy doświadczamy czasem frustracji, ponieważ jesteśmy ludźmi, a więc istotami niedoskonałym, na swój sposób niekompletnymi i niepełnymi.

Z upływem lat zaczynamy rozumieć, że nie można zaspokoić natychmiast wszystkich pragnień. A także, że nasze działania nigdy nie są tak dobre jak nasze intencje. Uczymy się akceptować fakt, że perfekcja nie jest ani konieczna, ani pożądana i że przybliżenia zupełnie wystarczą w praktyce. Uczymy się tolerować pewien poziom frustracji bez specjalnego niepokoju.

Jednak gdy frustrujące doświadczenie powoduje głębokie niezadowolenie i zawód, jest symptomem porażki. Chroniczna frustracja zwykle oznacza, że cele, które sobie wytyczyliśmy, są nierealne. Albo nasz obraz siebie jest nieadekwatny. A czasem i jedno i drugie.

Sprawdź: 5 podstawowych źródeł frustracji i jak sobie z nimi poradzić

Aggressiveness (agresja źle ukierunkowana)

Nadmierna i źle ukierunkowana agresja często następuje po frustracji. Niekontrolowana frustracja rodzi agresję. Gdy ludzie z agresją atakują innych, często przyczyną jest to, że ich prawdziwe “ja” jest stłamszone, udręczone i więzione przez nieprawidłowy obraz samego siebie.

Agresja sama w sobie nie jest zła. Agresja i pewien poziom emocjonalnej temperatury są konieczne do osiągnięcia celu. Powinniśmy odważnie dążyć do tego, czego chcemy. Ekspansywnie a nie defensywnie i niepewnie. Zdecydowanie zmagać się z wyzwaniami i pojawiającymi się problemami.

Ważny cel wzbudza w nas zaangażowanie, podnosi ciśnienie i uruchamia parcie do przodu. Kłopot pojawia się, gdy coś staje nam na drodze do celu. Para do działania, która w nas jest szuka wtedy ujścia. Źle ukierunkowana lub niewykorzystana działa destrukcyjnie.

Automatyczny mechanizm porażki nie wykorzystuje agresji do osiągnięcia pozytywnych celów, lecz do autodestrukcji. Agresja może przybierać formę irytacji, chamstwa, obgadywania, dokuczania, obwiniania, a nawet przemocy.

Nie chodzi o to, by wyzbyć się zupełnie agresji. Trzeba ją zrozumieć i nadać jej odpowiedni kierunek. Gdy widzimy że narasta w nas agresja, powinniśmy skierować ją na przyczyny naszej frustracji. Wykorzystać całą tą energię na ich usunięcie. Najlepszym ujściem dla agresji jest skierowanie jej na pracę nad osiągnięciem celu.

Insecurity (niepewność)

Niepewność opiera się na przekonaniu o własnej słabości i nieadekwatności. Jeśli czujesz, że nie potrafisz sprostać wymaganiom, tracisz grunt pod nogami. Wiele niepewności nie wynika z faktu, że nasz wewnętrzny potencjał jest faktycznie niewystarczający, a bierze się z tego że przykładamy niewłaściwą miarę. Porównujemy nasze zdolności z wyobrażonym ideałem – doskonałym JA. Myślenie o sobie w kategoriach ideału powoduje brak pewności siebie.

Człowiek, który czuje się niepewnie ma słaby obraz samego siebie. Osoba pozbawiona pewności siebie czuję, że powinna być zawsze najlepsza, że powinna odnieść sukces, być szczęśliwa, kompetentna, zrównoważona itp. To wszystko są szczytne cele. Jednak powinno się o nich myśleć jako o celach, do których warto zmierzać, a nie jak o wymaganiach którymi musimy sprostać.

Sprawdź: Jak zbudować pewność siebie?

Loneliness (osamotnienie)

Wszyscy czujemy się czasem samotni. Jest to naturalna cena bycia niepowtarzalną jednostką. Jednak głębokie i chroniczne poczucie osamotnienia, izolacji wyobcowania jest sprawą automatycznego mechanizmu porażki.

Ten rodzaj samotności jest spowodowany odsunięciem się od życia. Jest to odseparowanie się od swojego prawdziwego JA. Samotni ludzie często wpadają w błędne koło. Dlatego, że osunęli się od siebie, kontakty z nimi ludźmi nie przynoszą im zadowolenia. Stają się odludkami.

Postępując w ten sposób, stawiają barierę na jednej z podstawowych dróg prowadzących do odnalezienia siebie, które polega na łączeniu się we wspólnych działaniach z innymi ludźmi. Gdy człowiek działa wspólnie z innymi i cieszą go te kontakty, przestaje być skupiony wyłącznie na sobie.

W rozmowie, we wspólnej zabawie, pracy zmierzając do wspólnego celu odczuwamy zainteresowanie czymś innym niż tylko zachowaniem pozorów dotyczących własnej osoby. Odprężamy się, jesteśmy spontaniczni i naturalni. Im częściej to robimy, tym bardziej czujemy, że stać nas na to, by odrzucić pozory i poczuć się komfortowo po prostu będąc sobą.

Izolacja i samotność to siły, które mogą niszczyć. Powinniśmy starać się przezwyciężyć samotność. Zaangażować się, wyjść z izolacji, nawet ryzykując krytykę i konfrontację. Przełamać się i zacząć bywać między ludźmi. Kiedy kusi cię samotność pomyśl, że alternatywą jest prawdziwe życie.

Sprawdź: Samotność nie jedno ma imię. Cytaty o samotności

Uncertainty (niezdecydowanie)

Największym błędem jaki może popełnić człowiek, jest obawa przed popełnieniem błędu. Niezdecydowanie i nie podejmowanie decyzji ma na celu uniknięcie błędów i odpowiedzialności. Opiera się na fałszywym założeniu, że jeśli decyzja nie zapadnie, to nie stanie się nic złego.

Popełnić błąd to po prostu tragedia dla osoby, która chce samą siebie przekonać, że jest doskonała. Nigdy się nie myli, jest najlepsza w każdej dziedzinie. Jeśli popełniłaby błąd, to jej przekonanie o swojej doskonałości musiałoby się załamać. Dlatego podejmowanie decyzji jest dla niej kwestią “życia” lub “śmierci”.

Niektórzy unikają wszelkich decyzji i starają się je odwlekać w nieskończoność. Inni natomiast podejmują decyzje, ale pospiesznie, przedwcześnie i bez zastanowienia. Decyzje w ogóle nie są dla nich problemem. Są przecież doskonali. Niemożliwe, żeby się mylili. A gdy tak się stanie starają się przerzucać winę na innych.

Oba te typy ludzi ponoszą porażki. Jeden ma ciągle kłopoty z powodu impulsywnych i nieprzemyślanych działań. Drugi dlatego że nie podejmuje w ogóle działania. Nieumiejętność podejmowania decyzji nie jest dobrym sposobem na to, by osiągnąć sukces.

Nikt z nas nie ma zawsze racji. Trzeba nauczyć się akceptować krótkotrwałe okresy niepewności, mając na uwadze wybrane przez nas cele i ufając, że zdołamy je wreszcie osiągnąć. To naturalne, że posuwając się naprzód, dążąc do osiągnięcia celu, popełniamy i korygujemy błędy. Nie można jednak skorygować kursu i dojść do celu pozostając wciąż w miejscu.

Sprawdź: Jak szybciej podejmować mądrzejsze decyzje?

Resentment (uraza)

Ludzie, których dopada automatyczny mechanizm porażki czują się urażeni, że inni odnoszą sukcesy i są szczęśliwi. Jest to dla nich dowód, że życie ich oszukuje i niesprawiedliwie się z nimi obchodzi. Gdy automatyczny mechanizm porażki szuka usprawiedliwienia, często podsuwa na myśl, że winny naszej sytuacji jest układ społeczny, system, brak szczęścia, szef, partner życiowy, klient, czy zły los.

Uraza czyni nasze własne niepowodzenie łatwiejszym do strawienia, bo opiera się na przekonaniu że jesteśmy niesprawiedliwie traktowani. Jednak jako sposób na radzenie sobie z porażką, uraza jest lekarstwem gorszym od choroby. Uraza jest śmiertelną trucizną dla naszego ducha. Uniemożliwia szczęście i kosztuje ogromnie dużo energii, którą moglibyśmy spożytkować konstruktywnie. Ludzie porażki żywią urazę praktycznie wobec wszystkiego i wszystkich w swoim życiu.

Uraza, nawet gdy wynika z prawdziwej niesprawiedliwości i krzywdy, nie prowadzi do wygranej. Nawykowa uraza sprawia, że użalamy się nad sobą, co jest negatywnym nawykiem emocjonalnym. Towarzyszy temu przeważnie niska samoocena. Zaczynamy myśleć o sobie jak o kimś żałosnym, ofierze, której pisane jest nieszczęście.

Uraza stoi w sprzeczności z twórczym dążeniem do celu. Pamiętaj, że uraza nie jest spowodowana przez innych ludzi, zdarzenia czy okoliczności. To twoja reakcja emocjonalna. Tylko ty masz nad nią władzę i możesz ją kontrolować. Ani uraza, ani użalanie się nad sobą, nie doprowadzą cię do szczęścia i sukcesów. Przeciwnie to prosta droga, która prowadzi do nieszczęścia i niepowodzenia.

Emptiness (pustka)

Wielu ludzi dochodzi do zewnętrznych atrybutów sukcesu, ale gdy otwiera długo poszukiwaną “skrzynię ze skarbami”, spostrzega że jest ona pusta. Ci ludzie po drodze zatracili zdolność do odczuwania radości. A kiedy utracisz tę zdolność to żadne “skarby” nie dadzą ci poczucia sukcesu i szczęścia.

Osoby zdolne do odczuwania radości znajdują przyjemność w wielu zwykłych i prostych codziennych sprawach. Cieszą się każdym sukcesem, jaki udało im się odnieść. Natomiast ci, u których ta umiejętność zamarła, nie znajdują radości w niczym. Żaden cel nie jest dla nich wartości. Życie jest nudne. Nic nie jest warte zachodu. Jak nie popaść w taki marazm? Jak nie zatracić radości życia?

Radość towarzyszy twórczym działaniom, twórczemu dążeniu do celu. Można odnieść fałszywy “sukces”, ale zamiast radości będzie tylko pustka. Poczucie pustki jest sygnałem, że nie wjedziesz twórczego życia albo nie masz celu, który jest dla ciebie dostatecznie ważny.

Człowiek, który żyje bez sensownego celu, dochodzi do pesymistycznego wniosku, że życie nie ma sensu. Pustka, kiedy się jej raz doświadczy, może stać się sposobem na unikanie wysiłku, pracy i odpowiedzialności. Staje się usprawiedliwieniem czy uzasadnieniem niekreatywnego życia. Jeśli wszystko jest puste, jeśli nie ma nic nowego, jeśli nic nie daje radości, to po co się starać.

Życie nabiera wartości tylko wtedy, gdy masz przed sobą wartościowe cele, do których zdecydowanie dążysz. Nie dlatego, że są symbolami statusu, ale ponieważ są zgodne z twoimi własnymi głębokimi pragnieniami. Dążenie do prawdziwego sukcesu – zdobytego dzięki twoim twórczym osiągnięciom przynosi głęboką wewnętrzną satysfakcję. Dążenie do pozornego sukcesu – tylko ze względu na innych, przynosi pozorną satysfakcję.

Sprawdź: Jak odkryć swoje DLACZEGO? 40 pytań na które trzeba sobie odpowiedzieć

Uwagi końcowe

Oto poznałeś kluczowe czynniki, które mogą prowadzić do PORAŻKI:

  • Frustration (frustracja)
  • Aggressiveness (agresja źle ukierunkowana)
  • Insecurity (niepewność)
  • Loneliness (osamotnienie)
  • Uncertainty (niezdecydowanie)
  • Resentment (uraza)
  • Emptiness (pustka)

Wielka siła zawsze wiąże się z  ryzykiem.

Tkwi w Tobie wielka siła. Siła, która jest użyta konstruktywnie i produktywnie stanowi twój automatyczny mechanizm sukcesu. Jednak ta siła jest również potencjalnie destrukcyjna i może stanowić automatyczny mechanizm porażki.

Trzeba więc, sprawować kontrolę nad potencjałem, który mamy w sobie. Uważnie obserwować i sprawdzać, czy nie sabotujemy samych siebie. Rozpoznanie i szybka reakcja na pierwsze objawy budzącego się w tobie automatycznego mechanizmu porażki ma wielkie znaczenie. Trzeba być świadom tego co niepożądane, żeby umieć te rzeczy wyeliminować.

Negatywne emocje są sygnałem alarmowym. Frustracja, wściekłość, niepokój, głęboka depresja, zazdrość, uraza, gnuśność i bezzasadne żądania, nietolerancja i lekceważenie oraz oczywiście brak akceptacji samego siebie – to wszystko są czerwone lampki, które sygnalizują że zmierzamy w stronę porażki. To znaki ostrzegawcze, objawy i symptomy które pokazują, że coś jest nie tak i powinniśmy zareagować, aby uzdrowić sytuację.

Nikt nie jest całkiem wolny od negatywnych uczuć i postaw. Nawet najbardziej szczęśliwi ludzie czasem ich doświadczają. Ważne jest jednak by je rozpoznawać i by podjąć konstruktywne działania korygujące nasz kurs.

Nie możemy poprzestać na ich identyfikacji. Powinniśmy uznać je za niepożądane, zrozumieć, że ich nie chcemy, a przede wszystkim wpoić sobie głębokie i szczere przekonanie, że w żadnym razie nie doprowadzą nas do szczęścia i sukcesu.

Możemy wyleczyć się z tych objawów porażki. Nie dzięki silnej woli, ale dzięki zrozumieniu, że one prowadzą donikąd i że stanowią niewłaściwe reakcje.

Stwórz najlepszy obraz siebie!

Psychocybernetyka - Ciemność i światło - dar Salvadora Dali dla Maxwella Maltza
Psychocybernetyka – Ciemność i światło – obraz Salvadora Dali dar dla Maxwella Maltza

Aby dowiedzieć się więcej czym jest psychocybernetyka, nauczyć się skutecznie wykorzystywać swój automatyczny mechanizm sukcesu i rozbrajać destrukcyjny mechanizm porażki, koniecznie sięgnij po książkę Nowa Psycho-Cybernetyka Maxwella Matza. Mimo upływu lat idee opisane w tym kultowym dziele wciąż są żywe i pozostają aktualne. Dzięki wskazówkom doktora Maltza możesz dokonać pozytywnego zwrotu w swoim życiu. Stworzyć silny obraz samego siebie, znaleźć swój życiowy cel i lepiej wykorzystywać swój potencjał.

Psychocybernetyka Malza wskaże ci co robić, a nie tylko co myśleć. Jeśli ją przeczytasz, a następnie będziesz z niej korzystać celowo i z determinacją, może ci to zapewnić bardziej spełnione i satysfakcjonujące życie.

Obraz samego siebie determinuje to co możesz i czego nie możesz osiągnąć. Jeśli zaakceptujesz wizerunek samego siebie, jaki w sobie nosisz i nauczysz się go zmieniać, dopasowywać do potrzeb – zyskasz niesamowitą pewność siebie i siłę.

“Ludzie zawsze postępują i czują się adekwatnie do tego, co w ich wyobrażeniu jest prawdą o nich i o ich środowisku”. – Maxwell Maltz

Fundamentalne przesłanie psychocybernetyki głosi że każda istota ludzka została dosłownie zaprogramowana na sukces przez Stwórcę. Każdy człowiek ma dostęp do SIŁY znacznie potężniejsze niż on sam. Ty też!

A Ty jaki masz obraz siebie?